به گزارش ایکنا، پیامبر ختمی مرتب، طبق حدیث صحیح و متواتر ثقلین، قرآن و عترت را در میان مسلمانان به ودیعه نهاد و سعادت را در کنار هم بودن این دو ثقل اکبر و اصغر اعلام کرد. حسین(ع)، سالار شهیدان، برای احیای امت جدش، حضرت محمد(ص)، قیام و در شب عاشورا فقط برای تلاوت قرآن از دشمنان طلب فرصت کرد. محبان و شیعیان حسین بن علی(ع) بدانند که اگر خشنودی امامشان را طلب میکنند، در اوج شور و شعور حسینی و در مجالس عزای او نباید به قرآن کریم بیتوجه باشند. بدین منظور هر روز یکی از پیشکسوتان، قاریان و حافظان قرآن کریم در سلسله مطالبی با عنوان «همراهی تالیان قرآن با کاروان حسینی» در آیات مرتبط با قیام حسینی و دیگر ویژگیهای واقعه کربلا تدبری خواهند کرد.
محمد بنیادی، مدرس و پیشکسوت قرآنی کشورمان به تلاوت آیاتی تأکید میکند که درباره قیام امام حسین(ع) است. در ادامه متن و صوت این گفتار قابل مشاهده است.
«بسم الله الرحمن الرحیم
در بسیاری از تفاسیر قید شده که آیه «يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ...» اشاره به اباعبدالله الحسین(ع) دارد. البته در برخی از تفاسیر آن را به عموی پیامبر حضرت حمزه(ع) نیز نسبت دادهاند.
در قرآن مجید، چندین سوره و آیه، انحصاراً در ارتباط با امام حسین(ع) است که توصیه میکنم، این سورهها را در ماه محرم بخوانید. آیات 4، 6 و 33 سوره اسراء، آیات 1 و 7 سوره مریم، آیات 19، 40 و 60 سوره حج، آیه 15 سوره احقاف، آیه 15 و 22 سوره الرحمن، آیه 6 سوره نازعات، آیه 8 سوره تکویر، آیات پایانی (27 تا 30) سوره فجر، آیه 1 سوره تین، آیات 84 و 193 سوره بقره، آیات 31 و 77 سوره نساء، آیه 62 سوره انعام، آیه 75 سوره انفال، آیه 4 و 6 سوره اسراء، آیه 15 سوره عنکبوت، آیات 88 و 89 سوره صافات، آیه 28 سوره زخرف، آیه 29 سوره دخان، آیه 18 سوره نبأ، آیه 25 سوره عبس و سوره انشراح در ارتباط با امام حسین(ع) است و شرح نزول آن نیز بنا بر آنچه که حضرت پیامبر(ص) بیان فرمودهاند، درباره ایشان است و صحابه، تابعین و تمام اهل قلم نیز آن را یادداشت کردهاند.
رموز عجیبی بین امام حسین(ع) و آیات قرآن است، این آیه را دقت کند که سر امام حسین(ع) روی نیزه تلاوت کرد «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْكَهْفِ وَالرَّقِيمِ كَانُوا مِنْ آيَاتِنَا عَجَبًا» چرا سر مطهر امام حسین(ع) بر روی نیزه، این آیه را تلاوت کرد که آن نیز جزو معجزات الهی است، سر بریده پیام دارد و دلیل قیام اباعبدالله(ع)، قرآن است. فهم از محرم، لازمهاش این است که قرآن را بدانیم.
بین اعراب پیش از اسلام، چهار ماه حرام بود. محرم الحرام یکی از آنها بود که در آن ماه، حق جنگ نداشتند. اسلام هم آمد، دقیقاً این چهار ماه را قبول کرد و جزو سنت اسلامی قرار گرفت. همین اعراب که معتقد به سنت قبل از اسلام بودند در ماه محرم الحرام امام را به شهادت رساندند.
امام رضا(ع) فرمودند: «پدرم از اولین روز محرمالحرام، لباس و تمام حرکات ایشان، اندوه و غم و حزن بوده است». غم آنقدر بالا بوده که خداوند زیارت عاشورا میخواند و زیارت عاشورا را جبرئیل بر پیامبر(ص) میرساند و پیامبر(ص) آن را برای تمام اهل بیت(ع) خوانده تا به اباعبدالله(ع) میرسد. هنگامی که در پایان زیارت عاشورا به سجده میرویم، خود این ذکر را امام حسین(ع) بیان کرده است که در حالت شهادت ایشان میگوید: «لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاکِرینَ» و آن ملعون پیکر اباعبدالله(ع) را بر میگرداند و از پشت، سر ایشان را قطع میکند.
ماه محرم مقتل «لهوف» را بخوانیم، موضوعی که به شدت به آن تأکید و توصیه میکنند. فردی که مقتل را نخواند، نمیداند این 72 تن از یاران امام حسین(ع) چه کسانی بودند و چطور اسلام آوردند و چگونه مسلمانان ماندگار شدند.
نهایت عمق فهم از عاشورا و محرم همین مقتلخوانی است که انسان را تابع رهبری زمان خود میکند. بعد از مقتلخوانی معرفت به شناختشناسی امام به ویژه امام حاضر لازم است که اکنون ظاهر نیستند و نایبش هستند. نایبش را بشناسید و پیشنهاد میکنم، کتاب «انسان 250ساله» مقام معظم رهبری را بخوانید که برداشتشان مطابق با قرآن و اهل بیت(ع) است.
ماه محرم را میگذاریم بر اینکه هم هیئتی و هم حسینی باشیم، آن هم با خواندن مقتل و کتاب «انسان 250ساله» مقام معظم رهبری، که هم امام زمان(عج) و هم امام حاضر را بشناسیم.»
انتهای پیام